មុខសាកលវិទ្យាល័យជាតិគ្រប់គ្រង(NUM) លើចិញ្ចើមផ្លូវមុន្នីវង្ស ក្បែរការ៉ាស់លក់ឡាន មាន មនុស្សឈប់រោមអ៊ូមើលលោកអ៊ំម្នាក់ដែលកំពុងអង្គុយក្នុងសភាពដុនដាប។ ក្បែរគាត់ មានកង់ ចាស់មួយដួលនៅលើផ្លូវ។ គាត់ត្រូវម៉ូតូប៉ះមែនទេបង? ឭអ្នកនៅក្បែរហ្នឹង សួរសំណូរនេះ ទៅ កាន់បុរសម្នាក់ដែលកំពុងតែយកក្រដាសជូតឈាមចេញពីជើងអ៊ំយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។
«បងៗ អ៊ំប្រុសនេះត្រូវម៉ូតូបុកមែនទេ?» សំណួរដដែលបានឭជាថ្មីម្តងទៀតចេញពីបុរសម្នាក់ ផ្សេងទៀតដែលទើបតែមកដល់។ ខ្ញុំឃើញបុរសដែលជូតឈាមអ៊ំប្រុសនោះ ងើបឈរឡើងហើយប្រាប់ទៅបុរសអ្នកសួររូបនោះថា «អ៊ំប្រុសគាត់ជិះកង់ដួលខ្លួនឯង»។ គាត់បន្ថែមពី ការណ៍ដែលអ៊ំប្រុសដួលស្រប់ពេលដែលគាត់ចេញម៉ូតូពីមុខសាកលវិទ្យាល័យមកប្រទះនឹងអ៊ំ ហើយអ៊ំប្រុសប្រហែលជាភ័យទើបបណ្តាលឲ្យគាត់ដួលរលាតដៃជើងបែបនេះទៅ…។
ទោះជាគ្រោះអចេតនានេះធ្លាក់មកលើអ៊ំក្នុងវ័យជរាមិនធ្ងន់ក៏ពិតមែន តែគាត់ហាក់ តក់ស្លុត។ ក្រោយពីដឹងរឿងហេតុ បុរសទីពីរដែលសួររកមួលហេតុគ្រោះថ្នាក់នេះ បានសួរទៅអ៊ំ ប្រុសចន្ថាដោយសុភាពថាតើអ៊ំមានចាំលេខទូរសព្ទអ្នកផ្ទះគាត់ ឬអត់ ? ពេលនោះ អ៊ំគាត់ប្រឹងលូកហោប៉ៅខាងឆ្វេងក្នុងសភាពញ័រ បម្រុងក្រោកឈរ តែគាត់ធ្វើមិនរួច។ រាវចុះរាវឡើង អ៊ំបានទាញយកកូនសៀវភៅចាស់មួយចេញមកមានទាំងលេខឆ្នោតដោយមកផង។
ម្នាក់ៗដែលរោមជុំវិញអ៊ំលើកនេះ ខុសពីរចរិតអ្នករោមលើកមុនៗដែលខ្ញុំបានឃើញដាច់តែម្តង។ ពួកគាត់សហការគ្នាជួយឆែករកលេខទូរសព្ទពីក្នុងសៀវភៅអ៊ំ។ ដោយសារតែគាត់ឲ្យមកទាំងដុល ខ្ញុំបានឃើញលុយប្រមាណជា ៤ ទៅ ៥ពាន់រៀលតែប៉ុណ្ណោះធ្លាក់ចេញពីសៀវភៅលេខទូរសព្ទដ៏តូចមួយរបស់អ៊ំ។
ម្នាក់ៗនាំគ្នាចំអន់លេងទៅអ៊ំថា «លុយអ៊ំច្រើនដល់ហើយៗ!» ។ តែទោះជាយ៉ាងណាបុរសដែលសួរកលេខអ៊ំរូបនោះ បានទាញទូរសព្ទចេញពីហោប៉ៅគាត់យ៉ាងលឿនដូចខ្លាចគេដណ្តើមគាត់ តេអីចឹង។ ក្នុងសភាពឈឺឆ្អាល បុរសម្នាក់នោះ បានចុចលេខទូរសព្ទកូនប្រុសអ៊ំចន្ថា ហើយតេហៅឲ្យមកទទួលអ៊ំចន្ថាទៅសម្រាក នឹងរកពេទ្យជួយលាងរបួស។
ពេលនេះម្នាក់ៗរីករាយនឹងដណ្តើមគ្នាជួយអ៊ំ។ មានតែលោកប៉ូលិសម្នាក់នោះទេ ដែលជិះម៉ូតូម៉ាកណាយហតពណ៌ខ្មៅស្អាតមកមើលបន្តិចហើយ ក៏បត់ទៅវិញយ៉ាងលឿនដូចព្រួញដែលបាញ់មួយទំហឹងសំដៅទៅទីទៃបាត់ដាន។ ក្នុងសភាពបែបនេះ ពូប៉ូលិសពោះស្អុយមិនបានទាំងចុះ មកសួរមួយម៉ាត់ផង។ អ៊ំធូរខ្លះនូវអ៊ំ ? សំណួរនេះនៅតែលេចចេញពីមាត់អ្នកនៅជុំវិញអ៊ំដដែល តែមិនមែនលោកប៉ូលិស។
ពេលនេះ កូនប្រុសគាត់ក៏កំពុងតែធ្វើដំណើរចេញមកទទួលគាត់។ ម្នាក់ៗ ក៏សម្រេចចិត្តលើកកង់អ៊ំឡើង ដោយយល់ថា ប៉ូលិសបែបមិនចង់ពិនិត្យអីទេ ព្រោះអីគាត់បត់ម៉ូតូទៅបាត់ដានទៅហើយ។ អ៊ំប្រុសហាក់មានសុវត្ថិភាព អីចឹងហើយខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តឡើងម៉ូតូ ប្រញាប់ត្រលប់មកផ្ទះដែរទៅ៕
ថ្ងៃទី ២៣ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៥
យ៉េង ឈាងលី
រិះគន់ - The Critics 
ពាក្យពេចន៍បរិយាយធ្វើអោយស្មៅអាចស្វិតក្រៀមបាន ពិតមែនហើយ បើសិនជាមានការផ្លាស់ប្តូរបែបនេះមែន សង្គមនឹងរីកចម្រើន សុខដុម អរគុណសម្រាប់អត្ថបទនេះ។ លំហូរគំនិតនៃអក្សរសិល្បិ៍ជាគ្រិះនៃការក៏សាងឧត្តមគតិជាតិ និងសីលធម៍សង្គម។
ចូលចិត្តLiked by 1 person
ខ្ញុំស្រលាញ់អត្ថបទខ្ញុំ តិចជាងមតិយោបល់របស់ Soy Sina ទៅទៀត មានដឹងអត់?
ចូលចិត្តចូលចិត្ត